بـــزیـــر تـــیــــغ نــــداریـــم مــدعــا جز تـو
شـهید عشق ترا نیست خونبها جز تو
بـــه جــز وصال تــو هیچ از خدا نخواسته‌ام
که حاجتی نتوان خواست از خدا جز تو
خــدای من نــپـذیرد دعـــای قـــــومـــی را
که مـــدعــا طـلـبـیـدنـد از دعــا جز تو
مریض عشق ترا حاجتی به عیسی نیست
که کـس نمی‌کنـد این درد را دوا جز تو
کـــجا شکـــایـــت بـــی مـهریـت تـوانم برد
که هـیـچکس ننهاده‌ست این بنا جز تو
فـــغــــان، اگـــر نـــدهـی داد مـا گدایان را
که پـادشــاه نـبـاشد به شهر ما جز تو
مــرنــج اگــر بــر بــیــگـــانــه داوری ببرم
که آشـنــا نـخـــورد خــون آشنـا جز تو
دلــا هــــزار بـــلــا در ولـــــای او دیــــدی
کـسی صـبـور نـدیـدم دریـن بـلا جز تو
«فـروغی» از رخ آن مـه گـرت فروغ دهند
بــه آفـتـاب نـبـخشد کسی ضیا جز تو
شعری از: فروغی بسطامی
ای مــاه یــلدایی ترین شبهای انسانی
کی می رسی در این خراب آباد عصیانی؟
آقــا بــیــا از طعــنـه نــامـردمان، مردیم
ایــن خــائـنــان تــشنــه افـــکار شیـطانی
دسـتـی بــکش بـر زخـمهای کهنه یاران
ای نــاجــی آیـیـنـه هــای رو بــه ویــرانی
هـر جــمعه با یاد تو دور از چشم ناپاکان
مــایــیــم و آه و نــدبــه های ناب عرفانی
ما عابران کوچه های شهر بی احساس
تــو یــوســف گــم گـشـته دلهای کنعانی
تـنـها تو می دانـی، تو ای زیبا گل نرگس
راز غـم ایــن چشــم های خیس و بارانی
"حــامی" فــدای عدل بی پایانت ای آقا
تــا کــی بـگـو پشت غبار صبر می مانی؟
جمشید محمدی مقدم«حامی»
روشن‌تـــرین ستـــاره ایــــن آسمـــان تــار
بــر دخمـــه‌هــای تــیــره دل روشنی ببار
مــن زنـــده‌ام بــه یـــمن نفس‌های گرم تو
ای پــیــک سبــز پـوش و مسیحا دم بهار
بــا تـــو دلـــم چــو آیــنــه شـفاف می‌شود
بــی تــو گــرفــتــه اسـت تــمام مرا غبار
بــر بــرگ بــرگ دفــتــر مــا ثــبت کــرده‌انـد
یک عمر جست وجوی تو، یک عمر انتظار
یک شب بیا به حرمت این چشم‌های خیس
بـــر دیــدگان مــانده بــه راهـم، قدم گذار
مـا مــانــده‌ایــم در خـم این کوچه‌های تنگ
مــا را بـیــا از ایــن هــمــه دلواپسی درآر
بــــرگـــرد روشـنـــای دل انـگـیـز آفـتـــاب
مــولـــای آب و آیــنــه، مـــولـای ذوالفقار
سروده : الهام امین- اصفهان